Stal ocynkowana
Cynkowanie elektrolityczne charakteryzuje zastosowanie procesu elektrolizy. Powierzchnia cynkowanego metalu najpierw jest dokładnie odtłuszczana. Później, poddawana trawieniu, dzięki czemu dochodzi do usunięcia rdzy ze stali. Tak przygotowany materiał jest cynkowany. Podczas cynkowania występuje możliwość zabarwienia powłoki m.in. na czarno, żółto, oliwkowo czy niebiesko. Opcjonalnie, istnieje możliwość otrzymania powierzchni transparentnej, srebrnej lub białej. Poszczególne kolory pełnią nie tylko funkcje dekoracyjne.
Pasywacja oliwkowa, żółta oraz transparentna wyróżnia się doskonałą odpornością na procesy korozyjne, w odróżnieniu od pasywacji niebieskiej. Pasywacja czarna natomiast posiada nie tylko niewielką wytrzymałość korozyjną, ale jest również narażona na powstawanie zarysowań. Bardzo często w procesie, którym jest cynkowanie metali wykorzystuje się lakiery polimerowe. Ich przeznaczeniem jest zwiększenie odporności korozyjnej powierzchni. Istnieje możliwość otrzymania powłoki błyszczącej lub matowej.
Cynkowanie galwaniczne zapewnia, że powłoka cynkowa będzie cienka oraz bardzo gładka. Na powierzchni elementów cynkowanych w ten sposób nie pojawiają się nierówności. Dzięki temu pokrycie stali lakierem lub farbą powoduje bardzo dobry efekt wizualny.
Cynkowanie ogniowe to metoda zanurzeniowa. Oznacza to, że zarówno przygotowanie powierzchni, jak też powlekanie cynkiem odbywa się poprzez zanurzenie elementów konstrukcji w wannach, które zawierają kąpiele o odpowiednim składzie chemicznym. Taka technologia zapewnia możliwość dotarcia do każdej szczeliny, oczyszczenia jej i zabezpieczenia przed korozją. Końcowym etapem procesu cynkowania jest nałożenie powłoki cynkowej na czyste elementy stalowe, które zanurza się w roztopionym cynku. Temperatura robocza kąpieli cynkowej wynosi ok. 450°C. Następuje wtedy szybka reakcja między żelazem i cynkiem, która prowadzi do powstania na powierzchni stali powłoki cynkowej. Jej budowa i właściwości zależą od składu chemicznego podłoża stalowego, a także od jego grubości i konstrukcji. Przy spełnieniu określonych warunków dotyczących gatunku stali, szczególnie chodzi o zawartość krzemu i fosforu, a także przy odpowiednim skonstruowaniu elementów przeznaczonych do cynkowania, otrzymuje się powłoki antykorozyjne wytrzymałe na uszkodzenia mechaniczne, ścieranie, erozję, udary, wolne od porowatości, wykazujące doskonałą przyczepność do podłoża.
Technologia cynkowania ogniowego wykorzystuje zjawisko dyfuzji, które polega na "wnikaniu" atomów cynku w zewnętrzną warstwę stali podczas "kąpieli" w roztopionym cynku. W ten sposób na powierzchni elementu stalowego tworzy się stop żelazo-cynk. Podczas wyjmowania ocynkowanego przedmiotu z kąpieli cynkowej, na zewnętrznej powierzchni stopu pozostaje warstwa czystego cynku. Powłoka cynkowa otrzymywana w procesie cynkowania ogniowego ma strukturę warstwową. Składa się z faz stopowych, żelazowo-cynkowych oraz warstwy czystego cynku. Obecność warstw stopowych sprawia, że powłoka cynkowa jest nierozdzielnie związana ze stalowym podłożem. Jest to bardzo ważna cecha, jeśli uwzględni się fakt, że elementy stalowe są wystawiane na znaczne obciążenia powierzchni podczas transportu, montażu i dalszego użytkowania, których nie wytrzymują powłoki związane z podłożem jedynie przez fizyczny efekt adhezji.