Ołów (łac. plumbum) jest miękkim metalem barwy niebieskawoszarej. Czysty ołów pokrywa się na powietrzu warstwą wodorotlenku i węglanu. Halogenki (PbCl2, PbBr2, PbI2) oraz siarczan są trudno rozpuszczalne, z tego względu ołów praktycznie nie roztwarza się w rozcieńczonych kwasach siarkowym, chlorowodorowym, bromowodorowym i jodowodorowym. Stężony kwas solny roztwarza ołów, dzięki tworzeniu się kompleksów chlorkowych, podobnie, gorący, stężony kwas siarkowy, w niewielkim stopniu, wprowadza jony Pb2+ do roztworu, na skutek tworzenia się rozpuszczalnego wodorosiarczanu.

Ołów występuje w skorupie ziemskiej w ilości 0,6 ppm. Najważniejszymi minerałami ołowiu są:

  • galena PbS

  • anglezyt PbSO4

  • cerusyt PbCO3

  • piromorfit Pb5(PO4)3Cl

  • mimetezyt Pb5(AsO4)3Cl