Ołów (łac. plumbum) jest miękkim metalem barwy niebieskawoszarej. Czysty ołów pokrywa się na powietrzu warstwą wodorotlenku i węglanu. Halogenki (PbCl₂, PbBr₂, PbI₂) oraz siarczan są trudno rozpuszczalne, z tego względu ołów praktycznie nie roztwarza się w rozcieńczonych kwasach siarkowym, chlorowodorowym, bromowodorowym i jodowodorowym. Stężony kwas solny roztwarza ołów, dzięki tworzeniu się kompleksów chlorkowych, podobnie, gorący, stężony kwas siarkowy, w niewielkim stopniu, wprowadza jony Pb²⁺ do roztworu, na skutek tworzenia się rozpuszczalnego wodorosiarczanu.

Ołów występuje w skorupie ziemskiej w ilości 0,6 ppm. Najważniejszymi minerałami ołowiu są:

• galena PbS

• anglezyt PbSO4

• cerusyt PbCO3

• piromorfit Pb5(PO4)3Cl

• mimetezyt Pb5(AsO4)3Cl